buzullarin uzerindeyiz. bir ben ve sevgilim, bir de baskalari var, baska bir aile. ancak ben hangilerinden biriyim bilmiyorum, ikisini de disardan gormuyorum cunku. icerden izliyorum, her defasinda ailedeki kadinim. balik yedik. terk edilmis bir yer burasi. kutuplar survivori gibi dusun. kocaman bir alan haricinde, pek bir sey yok, yikik dokuk barinaklar, birkac yirtik battaniye. kadin gitti sonra, fazla sevmedigimiz bir baska kisilere, uzakta yasiyorlar onlar. geldi geri, emrivaki yapmislar ona, anlatiyor. voltaren almaya bilmemnereye gidecekmis onlarla. ama istemiyoruz ki. diger ailenin adami ise bu sirada bir seyler anlatiyor yanindaki kadina. televizyon var, 35 ekran. uzerinde iki metal antencik, v seklinde, klasik. bilmembisey taktirticakmis ayrica. kadin itiraz etti. adamsa soyle cevap verdi: neden olmasin, izlesek iste, hem uyumadan bir cikolata filan yesek.

bir baska saniyelik ruyada ise, sadece birkac cumle gordum. gormedim, duydum. ayin 31ini, 1ine baglayan gecedeyiz, biliyorum. temmuz ayi bitiyor. ayin 6sinda konser varmis dedim sevgilime, 6 agustos. hani kacirmayalim. gidelim. cevap vermedi bana. uyandim.

gamze tarafından, 15 Ağustos 2010 saat 18:52'de/da yazıldı.