ne oglen olmus ne de hala sabah ama, erken bir saat. icerden gelen seslere uyandim. sevgilimi de uyandiriyorum. rastgele gelmis olamaz, bildigin cok yuksek sesler. piti piti iceri gidiyoruz. ev cok buyuk, cok beyaz. salona gunes vurmus. sol tarafta acik mutfak var. yaklastik. hm. daha once hic gormedigim bir aile var evimizin icinde. bir kadin, bir adam, cocuklari. kimsiniz lan. noluyor. irkildim, korkmadim. saskinlik icindeyim. ayakkabilari var, montlari uzerlerinde. is yapiyorlar. firin getirmisler bir tane yanlarinda, icine borek koyuyordu kadin. yapmis da, pisirmeye gelmis sira. eve nereden girmis olduklarini dusunuyorum. kapiya baktim, kapali ve hala icerden kilitli. panjurlardan bir tanesi yamuk bir sekilde yarim acikti, sonradan gordum. camdan girdiniz iceri. pekala. delisiniz. yeni gelmisler, aradiklari insanlari bulamamislar, ve bizim eve girmisler saniyorum. garip olan, icimizden kimsenin bir gariplik hissetmiyor olmasi. mutfaga biz gectik sonra. buzdolabimiz kucucuk ve tezgahustuydu. pisiyor olan borege bakiyoruz. bardaklara mavi bir su dolduruyoruz. kahvalti edecegiz herhalde hep beraber. sonra mavi su etrafi doldurmaya basladi. durmuyor dur bogulucaz lan. yukseldi yukseldi, her yer su. sonra ben durdum. dank diye gozlerimi actim suyun icinde. etrafta su filan yok. mutfakta ayakta duruyoruz. uyuyor muyuz diye sordum sevgilime donup. uyuyoruz bence. uyuyor olmaliyiz, nedir bu boyle. iceri gittim yavas adimlarla. aile orada oturuyordu iste. aman yarabbi. iceri gidip yattik sonra, kahvaltidan sonra. yeniden kalktigimizda aile yoktu, bavul yoktu, firin yoktu. evden cikarken bahcede minik bir yastik uzerinde oturup oyun oynayan kucuk kizi gordum ama. yeni tasinan komsular mi ki bu insanlar acaba ve ben deliriyor muyum. anlamadim. yurumeye devam ettim.

gamze tarafından, 29 Kasım 2010 saat 03:38'de/da yazıldı.