sanirim ankarada, teyzemlerin arka otoparkindayiz. oldugundan daha genis gozukuyordu ama. iki buyuk ciplak jeep, arka arkaya duruyor, ortada. sadece iskeletleri var. birkac siyah demir. ustlerinde biraz plastik. teki sari, teki siyahti. birinin arka koltugu da yoktu hatta, koltuk dedigim de; genisce, derince bir siyah demir. cok istedim ama, annem kullanmama izin vermedi hic birini.

melisin dogumgunundeyiz. istemedigim bir plan yapilmis, istemedigim insanlar var. mirey filan. cocuklari, akrabalari, tanidiklari. uzerimde siyah kisa bir elbiseyle, siyah topuklular vardi. insanlar egleniyorlar, ben oturuyorum. yanimda iki kisi vardi, icki iciyorduk. melis gec geldi oldukca. kalabalik azalmisti, yanimiza oturdu. pastanin mumunu yakamadim, cakmak biraz parmagimi yakti ama. hem zaten pastanin yarisi da yenmisti. muzluydu. geri kalani, ortadan, beraberce catalladik. mutluyduk. cok konusmadik.

tatilde miyim. sicak ama esintili bir sokakta, yuruyorum. hava kararmis. solda, hafif egimli bir boslukta, insanlarin toplanmis oldugu dikkatimi cekiyor, ilerliyorum. oldukca kalabalikmis bak, yakina gelince farkettim. tiyatro! aman yarabbi. minik amfiye oturuveriyorum kendime bir yer bulup. cok da calismislar ama, amaaan oyunu da sevmedim aslinda. olsun, geldim sonuna kadar izlemeliyim. oyuncu degismesi gerekti derken. ebru girdi oyuna, vatansever; uzerinde kirmizili minik kareli bir gomlek vardi. aslinda, acaba asil gosteri icin prova mi yapiyorlardi ki. tam anlamadim, insanlari da tanimiyorum, soramadim; ama gitmedim, kaldim.

(3 aralik ruyasi)

gamze tarafından, 08 Ocak 2011 saat 16:48'de/da yazıldı.