taksicilik yapma, eski turk filmindeki babacan yasli zengin adamsin sen
(coktandir yazmiyorum, yine. sanirim yeni tasarimi bekliyorum, hala. haliyle; kafam ruya ayrintilariyla cok karisik. her sey icice girmis durumda. gel gor ki her nasil olduysa, dun gecekileri cikardim aradan. sahaneyim.)
okullarin bahar senliklerine benzeyen bir donemde, okula benzemeyen bir yerde, arkadaslarimlayim. iki ayri sahne kurulmus, alan da o kadar buyuktu ki. insanlari yara yara ikinci sahneye bakmaya gidiyorum. lisemin arka bahcesine benziyordu biraz. uzeri mavi, kocaman bir cadir. a yok burasi kucuk dedim, on sahne daha da buyuk demek ki. hem o turuncu. elimdeki kagitta nerede kimin olacagi yaziyor. oh oh demet akbag filan varmis turuncu sahnede, sahane. digerinde ismini hatirlayamadigim ama hic sevmedigim adam var. hani bir ara avrupa yakasinda cizgili pijamayla sacmaliklar yapiyordu, heh o. neyse zaman gecti, her ne izleyeceksek, gittim bizimkilerin yanina dogru. cimde oturuyoruz. sevgilim bana yer de ayirmis, sahane.
terk edilmis bir barakadayiz. annem babam ve melis var. deniz kenari, iskeleden atladik. ya da ben sandaldan dustum. denizde bir sey ariyor, ama bulamiyoruz. endiseliyim oldukca da. hava karariyor, artik sudan cikmam lazim. son kez daldim, dipte plastik bir adam kafasi gordum. plastik oldugunu biliyorum, bagirdim bagirdim su yuttum yine de. sonra, kactik. baraka bombos zaten, birileri gelecek, kurtulmaliyiz. ben firladim disari, kimse pesimden gelmeye cesaret edemedi. cok hizli kosuyorum. kostum kostum, bombos bir yola ciktim. gecen tek araba da durmadi zaten. sola dogru yurudum, kahve gibi bir yerin onunde durdum. adama taksi istedigimi soyledim, cok konusmuyorum. sacmasapan sapa bir yerdeki dort yol agzindayim, yanimda para da yok. hava da karardi. gelen taksi, kirmizi klasik bir arabaydi. markasini hic hatirlamiyorum, spor klasik, kirmizi, hatta neredeyse tek kisilik. adam da cins yasli biri zaten, aslinda taksicilik yapmayip turk filmlerinde babacan zengin adam rolu oynamali. neredeyim ne oluyor nedir diye dusundum, arka koltuga sigismaya calisirken. adres verdim, hala param yok param yok diye de aklimda. nereye gidiyor oldugumdan su anda emin degilim ama, en son hatirladigim; boyle bir arabayi bir daha nereden bulup da bineceksin kizim, muzeye gitmen lazim resmen, oh keyfine bak – diye konustugumdu icimden. cok da hizli gidiyor adam. hadi bakalim.