efeyi gordum. efe ismik. portofino isimli bir ajanstan bahsederken, calisanlarin fotograflarini goruyoruz. a efe. sonra detay aldik. reklam midir, yoksa farkli bir tanitim isi mi, simdi emin degilim; ancak sahane cikartmislar, o yuzden isimleri cok akillarda bu aralar. odul de almislar yanlis hatirlamiyorsam. bizim efe nasil yapmis da bu kadar yukselmis acaba, diye dusunuyorum. yine de aferin cocuga, yavrum. dar sokakli bir sitedeyiz bu arada. evlerin birindeyiz. tas ev, her yer beyaz ve icinde oldugumuz oda biraz ic sikici aslinda. icerdeki adam yaninda iki sey getirmis gelirken. biri benim istedigim is, digeri ise yanimdaki diger kisi icin, ki kuzenim olabilir, istedigi bir kurs galiba. yarisma gibiydi. kapilar aciliyor ve icinden cikiyor bu oduller. ben kabul etmedim yine de. sonra cikip, baska bir eve dogru gidiyoruz. ama sokak o kadar dar ki allahim. arnavut kaldirim. a bu ev satilik mi nedir. annemler geziceklermis, bakalim begenirsek alacagiz.

ruyam; kapali, sisli puslu, az karanlik ve renksize yakindi.

gamze tarafından, 03 Temmuz 2011 saat 01:20'de/da yazıldı.