mutfak mermeri sigarasi
yatak odasina giriyorum. bakiyorum ananem ayakta, elinde bitmek uzere olan bir sigara. kapiya dogru geliyor. “a” diyorum, “anane, a, yuruyorsun. hayallah.” o arada da kafamdan “e peki – nasil yani – ne” filan diye geciriyorum. son derece normal bir konusma tarziyla bana bir seyler anlatiyor, ayni anda da onumden gecip mutfaga dogru ilerlemeye basliyor. ben de pesinden. “mutfakta icmemis, odasinda icmis sigarayi, hm” diye dusundum. yuruduk, konustuk, sigarasini sondurdu, odaya geri donuyoruz. yatti, ve rutinine dondu. bagirdi – bagirdi, anlasilmadi. ben saskin sekilde kapiyi kapadim onu orada birakip, iceri gittim sonra, kafam karisik…