kosan balik
cinarcik gibi bir yerde, yokusun sacmasapan bir kosesinde kalmis olan buyuk apartmana bakmaya gittik. corak bir toprak yokustaydi, oldukca dik olan. ev birininmis, bizim miymis yoksa. sonuc olarak garip ve cirkindi, yalnizdi, bostu. sonra bir balik cikti kapidan. cok hizli ve ziplayarak benden kaciyor. ah tutmaliyim, yok dur gitmemeli, ay. dolana dolana kaciyor onumden, takip ediyorum kosarak. yokusu indik, caddeden gectik, sahile dogru gidiyoruz. bir saga bir sola, duzensiz kaciyor, gozumu ayirmamaya calisiyorum. zaten ufak, kuyrugunun uzerinde gidiyor boyle onumden. sahili gectik. denize yaklastikca korkum artiyor, bir girerse bir daha asla tutamam. ufak bir yay cizdi kumlarin uzerinden, ah uzaklasiyor sudan, sahane. sagdaki minik dukkanimsi yere girdi kapinin altindan, ben disarda kaldim. durup, kapiyi yavasca ittim. mutfagimsi bir yerdi. hayir hayir dur neresi burasi, hem nerde bu hayvan. beyaz mermer soguk minik odada yalniz duruyorum. balik yok oldu. sanirim onu yediler.