erg

gizem, ru(s)yada dedektif olunca

Bir sonbahar sabahı çalan telefonla uyanıyorum. Telefonun ucundaki tanıdık ses acil ofise gelmem gerektiğini söylüyor. Giyiniyorum hızla esneye esneye. Rüya bu ya; özel dedektif mesleğinin gerektirdiği şekilde başlıyorum güne. Ofise vardığımda 3 yakın arkadaşımı da bellerinde rozetleri ciddi bir ifadeyle beni beklerken buluyorum. Konuşuyoruz…
İngiltere’de yaşayan zengin bir Rus ailenin daha yeni doğan bebekleri kaçırılmış. İzini sürüp bir an önce zaman kaybetmeden bulmak gerek. Öncelikle ailenin yaşadığı köşke gidiyoruz. Baba sinirli, Rusça birşeyler söylüyor. Ortağım olan arkadaşlarımdan biri Rusça teselli ederek bir yandan da ayaküstü sorguluyor. Ne dediklerini anlamıyorum…
Diğer arkadaşım etrafı inceleyip çalışan sayısını öğrenmeye çalışırken ben de oturmuş çaresizce ağlayan anneye bakıyorum. Hıçkırıkları o kadar derinden geliyor ki, omuzları yüzünü kapatarak ağlarken yukarı inip çıkıyor. Boğazım düğümleniyor. Saydırıyorum belli etmeden. Derken 3. ortağım arabayı getiriyor. Zaman artık araştırmaya başlama zamanı… İki yanı sıra sıra yüksek ince uzun ağaçlarla kaplı daracık bir yoldan gidiyoruz. Şehirde ne kadar eski püskü rezil evlerle dolu sapa sokaklar varsa oralara dalıyoruz. İpuçları peşinde koşturuyoruz bütün gün içerisinde. Sorguladığımız insanlar genelde eve en son girip çıkan, sürekli çalışan, ailenin düşmanları olduğundan şüphelendikleri arkadaşları. Gün sonuna doğru toplanan ipuçları sonucunda evin güvenliğinden sorumlu görevlilerden birinin bebeği kaçırdığını buluyoruz. Ekiplere haber vererek yakaladığımız iri yarı adam bize bebeğin yerini söylüyor. Kucağımda küçücük mis kokulu bebekle içi içini yiyen aileye topluca geri dönüyoruz. Herşey bıraktığımız gibi aynı… Baba şömineye yaslanmış elinde sigarası ve içkisi sinirli sinirli Rusça birşeyler söylerken, anne yine koltukta oturmuş aynı şekilde ağlıyor. Rusça bilen arkadaşım “geldik” dediği anda bakıyorlar şaşkınlıkla. Bebeği anneye verirken gözleri dolu dolu bakıyor bir bana bir kızına. Onların mutluluğu bizim mutluluğumuz oluyor.
Herkeste bir gurur, bir mutluluk, bir duygusallık. Başarmanın vermiş olduğu tüm duygular üzerimizde çıkıyoruz evden… Başta da dediğim gibi; rüya bu ya, özel dedektif de olmak varmış sonunda…

gizem çizer

yorum yaz