erg

eski, cok eski

ben küçükken, böyle ama baya baya küçükken, sürekli aynı rüyayı görüyordum. her gece değil, ama kısa aralıklarla. o rüyayı – daha doğrusu kabusu – görmediğim zamanlarda başka rüya da görmüyordum. bir garipti.

kocaman bir ev. hep aynı ev. iki katlı. gerçi evden sadece bir görüntü var aklımda; merdivenden çıktığın zaman u dönüşü yaparak yürümeye başladığın, merdivene paralel uzanan koridordaki sağdan – zaten solda merdiven kalıyor – ikinci odanın kapısından kafanı uzatıp baktığında gördüğün.

kovalamaca hep bu karede geçiyor. bir palyaço, gecelerce beni kovalıyor. kısa süreler için ama, üç dakika beş dakika. koridora baktığım odaya saklanıyorum. bitiyor. uyanmıyorum.

melis ünüvar

yorum yaz