pinar ve yagmurla beraber deniz kiyisi bir yerde oturuyoruz. aslinda tanismiyorduk ama cok uzun surmedi samimi olmamiz. pinarin hic de zannettigim kadar soguk yapay bir kadin olmadigini hatta sahane oldugunu dusunmeye basliyorum ben. ayrica yagmurla da birbirlerine bayiliyorlar, surekli el ele goz gozeler filan. o fazla konusmayip, pinarin heyecanli cocuksu tavirlarini sevgiyle izliyordu en son hatirladigim. denize girelim diye dusunduk, ben biraz oyalandim cunku her kimi bekliyorsam hala gelmemisti. onlar beyaz kumsaldan piti piti denize indiler beraberce. ben biraz zaman gectikten sonra, sicaktan bunalmami alsin diye kullandim sadece denizi, azicik girip iki kulac atiyorum. onlar uzaktalardi beni farketmediler. sonra kostur kostur ciktim, bina gibi bir yere girdim. adamlar var etrafimda, tam konusulanlar aklimdan cikmis. oradaki isimi bitirmem oldukca uzun surdu sanirim, ciktigimda pinarlar beni merak etmislerdir diye dusunuyordum. yeniden sahil tarafina dogru ilerledim, aksam olmak uzereydi. derken birileri gelip beni goturdu boyle hizli hizli. lan noluyo dur. bir odaya soktular. ay. pinar adamlarina beni buldurtmus meger. kizini kaybetmis anne gibiydi tavirlari. meraktan olmus kadin. heyecanlanma heyecanlanma dedim sonra. neyse, tatliya baglandi her sey. ve evet pinar altug ve yagmur atacan. az ve deli ruyalar gorme donemimdeyim ben.

gamze tarafından, 02 Eylül 2010 saat 23:42'de/da yazıldı.