adaya gunubirlik cok kalabalik bir grup olarak gitmisiz. ne adasi oldugu mechul, sanirim zaten bildigin ucuncu sinif amerikan filmi mantiginda, parti adasi. sahane gundu, boyle bir populerlik bir populerlik, nereden geldi bilmiyorum. sonra voleybol oynaniyor bin kisi, bi adam var, onu optum, iyi sanslar opucugu. disardayim ama ben, seyirci ya da surekli takimina tezahurat eden deli kivaminda. neyse maci aldik, gun devam ediyor. bi vapura bindik sonra, koy koy geziyoruz filan. gunes var, deniz, sicak. mavi. derken bi yere yanasti vapur, ben guvertedeyim, inicem sanki, yaklastik yaklastik iskeleye. hop atladim, ciktim. ama benden baska kimse inmedi. gitti vapur, ben adada kaldim. yurudum biraz, gidicem artik evime. donucem. fakat yari yolda vazgectim. gunun bi bitimi varmis meger, son otobus gelicek, onla topluca donulucek, klasik boyle, her hafta ayni sey. soldan denizi gordugum, yuksekte cift tarafli yesil dar yolda yururken, hop, geri dondum. otobusu yakalayayim diye. hafif hava kararmis, geri yururken insanlarin durakta beklediklerini goruyorum. giyinmis hepsi, fakat ben bikini ustu havluylayim. neden mechul. onlara varamadim, onumden ellibinseksenucyedidort kisi ayni otobuse sikismis olarak pat pat pat gectiler, nefes alicak yer yoktu, camlara yapismislar. ah dedim dur, ben simdi nasil donucem. geri yuruyorum meydana, karanlik artik hava. sacmasapan bikac insan kalmis, tehlikeli duruyolar. birkac bufe, koprualti gibi bir yerdeyiz, durak orda. birisi geldi, ben tam soru sorarken karsimdakilere, yok son otobus var ama burdan gecmez dedi bana. yani o milletin gittigine binmeliymisim, zaten herkesin onla dondugunu bildiklerinden, bir daha sefer gecirmiyorlarmis burdan. hassiktir dedim, napicam lan ben. en normal adam bufeci gibi duruyordu, ona yaklastim. taksiye binsem param yok, bikinimin neresine sokucaktim zaten. ay bi fenalik basti bana, aptal aptal kaldim. durdum. bunaldim cok. napicami bilmiyorum.

gamze tarafından, 25 Temmuz 2010 saat 13:06'de/da yazıldı.